|
ا. رحمان هر بار که بر می آیی فراموش که می شویم
چیزی از ما باقی نمی ماند
کلمه ها در سکوت پژمرده می شوند
و دهانِ بسته
زبانِ سرخ اش را از یاد می برد
دکتر منوچهر سعادت نورینسلی که ما بودیم ناگهان آمد به خاطر، روزگاران گذشته
شد نمایان پیش رویم، یاد دوران گذشته
چه عجب نسلی که ما بودیم با صد ها نشانه
عاشق_ فرهنگ و دانش، همره شعر و تران
بیژن باران حافظه کلامی در شعر حافظه کلامی یا رویدادی برای شاعر یا اطلاعات عمومی می باشد. شعر عروضی غالبا در حافظه کاری با معلومات عمومی بوده؛ شعر نو متکی به حافظه اپیزودیک می باشد. حافظه آنی، آتی، کاری است. شعر تناسب بین حافظه رویدادی با بار عاطفی و اطلاعات عمومی با روایت کلان شاعر است. ولی در هر شاعر یکی بر دیگری می تواند رجحان داشته باشد. در خواندن شعردر اعصار بعد، اولی از اوضاع اجتماعی زمان شاعر دومی از وضع روحی فردی شاعر اطلاعات می دهند.
رضا شکیباروز ملاقات در قرچک گاهی دلت می خواهد
به سلام های شیشه ای
در روز ملاقات برگردی؛
به »آلکاتراز»
به «داخائو»
رضا اغنمیقاصدک های بی خبر درعنوان "درباره نویسنده" بیوگرافی کوتاهی از سراینده دفتر آمده است که:« دکتربهرام غیاثی متولد تهران و دانش آموخته رشتۀ مهندسی ازدانشگاه واشنگتن (سیاتل) و امپریال کالج لندن و همچنین رشتۀ حقوق بین الملل ازدانشگاه لندن می باشد. اودر رشتۀ حقوق بین الملل تدریس وپژوهش می نماید. این مجموعه گزیده ایست از اشعار او که در سه دهه گذشته نوشته شده است».
علی اصغر راشدان
باری هانا دروغ های آبدار ترجمه علی اصغرراشدان از جا می پرم و همه جارو دور میزنم، میرم پائین طرف خیلج کوچیک رودخانه یازو. آبجوموورمیدارم ومیرم آخراسکله، پیرای دروغگوهنوزپاچه گیری وواسه همدیگه چاخان می کنن. جماعت همیشه یه جورنیست، بعضیامیمیرن، یاتسلیم یبوست وغیره می شن وبرمیگردن میرن توکابیناومنتظریه روزخوب دیگه می شن که بتونن بیان بیرون ودوباره دروغ بگن. باکتای پرازکلوچه های سبوس، ی خودشونوبه نرده تکیه میدن. پسرمرده رویاروصدامیکنن، واسه این که بیشتروقتااونجاست. اسمشو باعصبیت بزرگ فرانسوی روسیلابل آخر، فارتای تلفظ میکنه، وگرنه میباس به تاریخش بخندی، یاازسرخیرخواهی، اسموبه عنوان هجی امضا، نادیده بگیری. خیلی خوشحالم که اسم من اونجورنیست.
محمد بینش (م ــ زیبا روز )تاملی در «نی نامه» مولانا برای درک درست اندیشه های عارفانه اش،در همان هفت بیت ابتدای مثنوی شرطی قائل می شود .خواننده اگر این صفت را نداشته باشد، از ظن و فهم خودش به تاویل و تفسیر آن معانی خواهد پرداخت. آن شرط، داشتن دلی شرحه شرحه از جدایی ست نهادی عطشناک در یافتن چشمۀ حقیقت . دلی پاره پاره از درد جدایی. بنابراین پیش از ظهور این درد می بایست دوران وصالی هم بوده باشد که مشتاق ِادراک مثنوی را بسوی یافتن گم شده اش بکشاند.
شهاب طاهرزاده«توای ظالم!» و «برای تو می نویسم » همه دنیا در زور و جنگ توست
هر چه مظلوم است در چنگ توست
چه نکردی و کردی با خیل مردمان
مثل خاری زیر پای و دست جلادان
محسن حسام«انتظار» شير آب را باز كردم. دست و پاهاي نازي را شستم و با چادر خشك كردم. نازي را دادم دست فريده. كهنة نازي را از دستش گرفتم. با صابون شستم و چنگ زدم. چي گفتي؟ فريده هم‌سلولي من بود. از نگهبان‌ها وحشت داشت. وقتي خواهر رقيه به سرش داد مي‌كشيد، از ترس تنش مي‌لرزيد. بله ديگر، همان شبي كه او را به يك سلول ديگر انتقال دادند، ترا به اين سلول آوردند. صبر داشته باش «گيتي» واقعاً تو فكر مي‌كني نگهبان پشت در گوش وايساده؟
گیل آواییآوازِ زنِ همسایه پدرش یهودی بود مادرش ایتالیایی. پدرش را از کوچکی ندیده بود و با خشم از او یاد می کرد. می گفت مرد زنباره ای بود. همه را گذاشته بود و رفته بود و مادرش او را بزرگ کرده بود. از پدر خاطره ای نداشت یا اگر داشت خوش نداشت اما مادرش ماجرای دیگری بود و همۀ یادهای مانده در دلش از مادر بود که برایش انگار له له می زد. غم غریبی در نگاهش بود.
محمود درويشسراینده ی خون » * ترجمه ی آزاد : حسن عزیزی سراینده ی تو بر درخت زیتون ،
پنجاه تار داشت ...
واسیر باد بود ...
وبرده ی باران .
رضا شکیباتئوری «فرار» در تمثیلات فارسی *در ادبیات فارسی تمثیلاتی وجود دارد که (در مرز طنز و هجو) تئوری «فرار» را زیر ذره بین گذاشته اند. در هر دوره ای «فعل فرار» صورت گرفته و چه بسا «فرار» در زمان ماضی بیشتر از زمان حال و مضارع رخ داده است! از خواننده محترم خواهش می کنم که از ربط دادن مطالب زیر با فرار «سعید مرتضوی» اکیداً خودداری کنند.
بیژن باران شب هفت نماندی تا روز تار ما را ببینی-
غباران در غربت؛ غروب عمر،
ذرات معلق خاطره و غم
در اتاق ماتم.
بهمن پارسا روزهای کوتاه، سالهای رفته
روزهای ساکت و این هفته ها
ماه ها و سال ها بگذشت و من
آنچه می شد گفته ام از گفته ها
بیش از این باقی نمی نماند سخن
موریس روزنفلد آرامشگَهِ من مترجم کیومرث سیاه .مجو من را بدانجایی که موردان سبز می باشند
.بدانجایم نخواهی یافت، محبوبم
بیاسایم بدانجایی که
.جان ها را بخشکانند ماشین ها
فروغ طیاریمکتب عشق هیچ دانی خاوران چیست؟ کجاست؟
آری آری دانم ،
خاوران وادی خاموشان نیست ،
خانه دوست انجاست.
مهدی استعدادی شادتاملاتی درباره جدل‌های نظری این که تعدادی از اهل قلم و حرف هموار کننده راه قدرتمداری روح الله خمینی گشته‌اند، از سوی نقد فرهنگی تبعیدیان اعلام گشته و نام اشخاصی چون جلال آل احمد، علی شریعتی و همدستان را انگشت نشان کرده است. البته این نقد فقط معترضان رژیم شاهی را منظور نکرده بلکه حتا در میان مهندسان مشاوری که با سیستم سلطنتی همنوا و همکار بوده‌اند، از سید حسین نصر گرفته تا احمد فردید و داریوش شایگان و امثالهم ، نیز باعث و بانی رژیم فقاهتی دیده است.
ابوالفضل محققیشب آخر، پایان گفتگو؛ اما نه پایان مطلب! می خندد و به شوخی می گوید:" این در واقع بیشتر حرف و حدیث خودم بود و چهل سالی که گذشت؛ چهل سالی که دیدم و تجربه کردم؛ حال کم یا زیاد، درست یا نادرست. ما نیز در میان سیلاب و بحران های ناشی از انقلاب واقعاً نتوانستیم یک شیوه و راه درست و منظم توأم با درک و اعتماد متقابل با فرزندانمان را انتخاب کنیم. فشارهای بیرون، استرس ها، همه و همه به درون خانواده منتقل میشد و فاجعه میساخت.
رضا شکیباموش کُشی زن مثل سایه پشت سر شوهرش می افتد. قدم به قدم او را تعقیب می کند. باید جلوی واقعه را قبل از وقوع بگیرد. یک نیمه شب که شوهرش را تعقیب می کند، صحنه عجیبی می بیند: شوهر بین چند نفر ( که هر کدام یک تفنگ به دست دارند) ایستاده و دارند به طرف جوی آب شلیک می کنند!
علی اصغر راشدانبگو مگو این مرتبه میانه ی خانم قمری وشوهرش آقای گوسفندی خیلی شکراب شد، خانم قمری به شوهرش آقای گوسفندی گفت:
« واسه این که بهت ثابت کنم چن مرده حلاجم، یه مهمونی شاهانه راه میندازم، تموم هفت خطارودعوت ودورمیزنهارخوری جمع میکنم. باریزودرشت شون درباره ی سوژه های رنگارنگ بحث وجدل وبگومگوراه میندازم. جلوی خودت جوری خردوخاکشیرشون می کنم که چارشاخ بشی. »
ناصر زراعتی آرامشگاه من جُست‌وجو مکن مرا در آن‌جا که مورد‌ها سبزاَند
نخواهی یافت مرا در آن‌جا، محبوبِ من!
آن‌جا که ماشین‌ها زندگی را می‌خُشکانند،
آن‌جا آرامشگاهِ من است.
سيروس"قاسم" سيف «و... هنوزهم باران می بارد» تيتراژ پايانی فيلم که شروع شد، تماشاگران شروع کردند به دست زدن و ميان دست زدن های آنها، پدرعلی وارد صحنه شد، در حالی که دست های طاهره را با طنابی از پشت بسته بود و طنابی هم انداخته بود دور گردنش و داشت او را جلوی بقال و قصاب و نانوا و سبزی فروش و.... ، به دنبال خودش می کشاند که لات جوانمرد محله، در صحنه پيدايش شد و با ديدن چنان منظره ای، کت و کلاهش را به گوشه ای پرتاب کرد و رفت به طرف پدر علی و دادزد که: ( صبر کون ببينم! خوبيت نداره! مگه اين ضعيفه، فسق و فجوری داشته که....)
محمد احمدیان(امان)آیا من خود راه خویش را تعیین می کنم؟ ما از بدو کودکی می آموزیم، چه چیزی را خوب و چه چیزی را بد تلقی کنیم. می توانیم بگوییم، این آموزش را جهان بیرون به ما "دیکته" می کند. این همه حقیقت نیست. ما از همان کودکی انتخاب هم می کنیم. من اخلاقی ما تنها نماینده جهان بیرون نیست، گزینش های ما نیز در آن مستتر هستند. ما از بدو کودکی با انسان های دیگر مواجه می شویم. مادر، پدر، خواهر یا برادر، همبازی، همشاگردی، معلم. دوست، همراه. از میان این چهره ها ما چهره ای را می سازیم که می پسندیم و چهره ای را که نمی پسندیم. ما من ایده آل خویش را می سازیم. پس من ایده آل نیز تنها نماینده جهان بیرون نیست. گزینش های ما نیز هست.
مهستی شاهرخیگلرخ، زیبای خفته گلرخ بهار نیکویی در راه است
روزهای پربار در شکوفایی بهار
روزهایی که دخترانی جوان بر روی سکوهای شهر سبز شده و گیسوانِ مهتابی شان شکوفه داده است.
روزهای بهاریی که مردم شهر و مردم ایران، همه یک صدا، پایان زمستان را اعلام کرده اند.
ابوالفضل محققیاشتیاق من! حرف و حدیث مهمانم! -" میدانی، تناقض عجیبی در رفتارهای بخش زیادی از نسل جوان امروز در ایران هست. از یک طرف حاضر نیست تن به کار سخت دهد، خواسته های فردی اش مقدم بر همه چیز است؛ پرمدعا و طلبکار است و بی قید در مقابل آن چه که مربوط به خود نمیدادند. آرمان خاصی را با خود حمل نمی کند. هیچ مرز معینی ندارد. بدبین نسبت به همه چیز، بدون دلبستگی به آن چیزائی که برای ما ارزش شمرده می شد و میشود. از طرفی دیگر، وقتی برآمدی می شود، بی مهابا در میانه میدان است و خواست آزادی خواهانه و دمکراسی طلب خود را فریاد می زند و بهایش را نیز می دهد."
| 
